در حال حاضر در کتابخانهها مجموعه بزرگى از مصاحف قدیمى و یا قطعههایى از آن موجود است که بر پوست نازک و با خط کوفى و خالى از هر گونه نقطه گذارى و اعراب و بسیارى از چیزهایى که به مصاحف افزودهاند مانند اسماء سورهها و عدد آیات و غیر آن ها نوشته شده است به گونهاى که به صورت مصاحف اولى نزدیک تر است.
پرسشی که در اینجا مطرح است این است که آیا ممکن است یکى از این مصاحف قدیمى، نسخهاى از مصاحف اصلى عثمانى باشد؟
بسیارى از پژوهشگران این احتمال را بعید مىشمارند، زیرا امروز نمىتوان بر مصحف کاملى دست یافت که در قرن اوّل یا دوم نوشته شده باشد و تاریخ نسخه بردارى و یا نام ناسخ در آن باشد، همچنین آن ها غالبا از تمام علامت هایى که در وقت متأخر بر آن اضافه شده باشد، خالى نیستند، به اضافه اینکه چنین کارى به دلایل تاریخى و تجربی روشن و قوى احتیاج دارد و بررسى همه جانبهاى را طلب مىکند و تاکنون چنین فرصتى براى پژوهشگران به دست نیامده است.
اما درباره این مصاحف نظر هر چه باشد بدون شک آن ها قدیمى هستند و به قرون اولیه هجرى بر مىگردند، بلکه حتى مربوط به قرن اوّل هستند، بخصوص وقتى مىبینیم که در آن ها اثرى از اصلاحاتى که در نیمه دوم قرن اوّل هجرى به خط عربى اضافه شد، وجود ندارد، مگر بعضى از علامت هاى نادرى که احیانا دیده مىشود و به همین سبب آن ها به دورهاى که مصاحف عثمانى موجود بوده مربوط مىشوند و لا اقل از روى آن ها و یا از روى مصحفى که از آن ها استنساخ شده، نوشته شدهاند.
همچنین از جمله قدیمى ترین نسخ قرآن، مصحفى است که در شهر تاشکند ازبکستان نگهدارى مىشود؛ این قرآن قدیمیترین قرآن موجود است که بیش از 1300 سال از تاریخ کتابت آن مىگذرد و هم اکنون در موزه تاریخ ملل ازبکستان در شهر تاشکند نگاهدارى میشود.(بى آزار شیرازى، عبد الکریم، باستانشناسى و جغرافیاى تاریخى قصص قرآن، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامى، ص 465.)