یکی از شبهاتی که در مورد حضرت محمّد(ص) ساخته شده است، بحث در مورد ازدواج پیامبر با عایشه است. اسلامستیزان می گویند حضرت محمّد(ص) در شرایطی با عایشه ازدواج و نزدیکی کرده است که عایشه خردسال بوده است و نتیجه می گیرند که پیامبر اسلام(ص) دچار بیماری پادوفیلیا(میل جنسی به کودکان) بودند.
در پاسخ به این شبهه به این نکات توجه کنید:
اوّلاً پیش از ارائۀ هر سندی، آشکار است که اگر پیامبر دچار میل جنسی به کودکان بودند، بعد از عایشه، که احتمالاً سومین زن ایشان بود، با زنان بیوه و سالمند ازدواج نمی کردند و به سراغ دختران کم سن و سال می رفتند، ولی پس از عایشه، ایشان فقط با زنان سالمند و بیوه ازدواج کردند.
ثانیاً تاریخ در مورد سن عایشه در زمان ازدواج عدد دقیقی را نمی دهد، برخی از گزارشهای متأخر مثل طبری داستانهای مختلفی را نقل می کنند، مبنی بر اینکه عایشه در زمان عقد پنج، شش یا هفت ساله بوده است، ولی اسناد قدیمی تر اطلاعات دیگری به ما می دهند، طبق گزارش سیرۀ ابن هشام، عایشه در زمان عقد 9 ساله بوده است که در نتیجه در زمان عروسی که پنج سال بعد بوده است یک دختری 14 ساله بوده است، که بدون شک دختری خردسال به حساب نمی آمده است و به احتمال زیاد به بلوغ نیز رسیده بوده است. از سوی دیگر سیرۀ ابن هشام از ابن اسحاق به عنوان کهنترین سیره نویس اسلامی، نقل می کند که عایشه جزء کسانی است که در سال سوم بعثت مسلمان شدند، نظر به اینکه طبق تمام تواریخ، عایشه در سال دهم به عقد پیامبر در آمد و در سال دوم هجری با پیامبر عروسی کرد، او 12 سال بعد از مسلمان شدنش با پیامبر عروسی کرده است، پس چگونه می توانسته در زمان عروسی خردسال باشد؟ جالب اینجاست که خردسال بودن عایشه در اسناد قدیمی تر رد می شود.
ثالثاً اکثر گزارشهایی که خردسال بودن عایشه را در زمان عقد، نشان می دهند، از خود عایشه نقل شده اند و می دانیم که زنان سعی می کنند سن خود را کم نشان بدهند، و از این گذشته عایشه بسیار شیفتۀ باکرگی خود در ازدواج با پیامبر بوده است و در صحیح بخاری در باب ازدواج با دوشیزگان می بینیم که او با پرسشهایی از پیامبر دوشیزگی خویش را به رخ می کشد.
رابعاً گیریم که عایشه در سن خردسالی به ازدواج پیامبر در آمده باشد، که البته می دانیم برای این امر سند کافی نداریم و اسناد تناقض دارند و اسناد قدیمیتر که معتبرتر هستند خلاف این را می گویند؛ طبق احکام اسلام، حضرت محمّد(ص) می توانستند یک دختر خردسال را به عقد خویش در آورند ولی نمی توانستند تا زمانی که به بلوغ برسد با او نزدیکی کنند(وسائل الشیعة، مقدمات نکاح، باب45)، ضمن اینکه تواریخ از عقد و عروسی صحبت می کنند ولی نمی گویند که نزدیکی در چه زمانی انجام شد.
با توجه به تفصیلات فوق، باطل بودن شبهه آشکار می گردد.