مُحَمّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمّدٍ عَنِ ابْنِ
مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ
ذَکَرْتُ لأَبِی عَبْدِ
اللهِ ع رَجُلا مُبْتَلًى بِالْوُضُوءِ وَ الصّلاةِ وَ قُلْتُ هُوَ
رَجُلٌ عَاقِلٌ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللهِ وَ أَیّ عَقْلٍ لَهُ وَ هُوَ
یُطِیعُ الشّیْطَانَ فَقُلْتُ لَهُ وَ کَیْفَ یُطِیعُ الشّیْطَانَ فَقَالَ
سَلْهُ هَذَا الّذِی یَأْتِیهِ مِنْ أَیّ شَیْءٍ هُوَ فَإِنّهُ یَقُولُ
لَکَ مِنْ عَمَلِ الشّیْطَانِ
اصول کافى جلد 1 صفحه: 13 روایة: 10
ترجمه:
ابن سنان گوید:
به حضرت صادق علیه السلام عرض کردم: مردیست عاقل که گرفتار
وسواس در وضو و نماز مى باشد: فرمود چه عقلى که فرمانبرى شیطان مى کند؟
گفتم: چگونه فرمان شیطان مى برد؟ فرمود از او بپرس وسوسهایی که باو دست
می دهد از چیست؟ قطعا بتو خواهد گفت از عمل شیطانست.