یک معیار در کتاب مقدّس

مسیحیان طبق سفارش حضرت عیسی(ع)، یک معیار عالی برای شناخت پیامبر دروغین از پیامبر حقیقی دارند، انجیل متی، فصل 7، در آیات 15 تا 20، به نقل از حضرت عیسی(ع) چنین میگوید: 

«۱۵از پیامبران دروغین برحذر باشید. آنان در لباس گوسفندان نزد شما می‌آیند، امّا در باطن گرگان درّنده‌اند.۱۶آنها را از میوه‌هایشان خواهید شناخت. آیا انگور را از بوتۀ خار و انجیر را از علف هرز می‌چینند؟۱۷به همینسان، هر درخت نیکو میوۀ نیکو می‌دهد، امّا درخت بد میوۀ بد.۱۸درخت نیکو نمی‌تواند میوۀ بد بدهد، و درخت بد نیز نمی‌تواند میوۀ نیکو آوَرَد.۱۹هر درختی که میوۀ خوب ندهد، بریده و در آتش افکنده می‌شود.۲۰بنابراین، آنان را از میوه‌هایشان خواهید شناخت.»(ترجمه هزارۀ نو)

طبق این معیار، وقتی کسی ادعای پیامبری می کند، باید میوۀ او را بررسی کنند، و ببینند میوۀ او چگونه است، اگر میوۀ او نیکو باشد، پیامبر راستین است و اگر میوۀ او بد باشد، پیامبر دروغین است. 

نکته: طبق آیه 18، پیامبر دروغین، نمی تواند میوۀ نیکو داشته باشد، پس اگر در یک مدعی پیامبری حتی یک میوۀ نیکو هم یافت شود، او نمیتواند پیامبر دروغین باشد.

حال، آیا حضرت محمّد(ص) میوۀ نیکویی دارند؟ میوه را به سه معنا می توانیم بگیریم:

1.ثمرۀ نبوّت: در این صورت، حضرت محمّد(ص) میوه های نیکویی دارند، و از آن جمله، نابودی بت پرستی در عربستان و احیای توحید، از بین بردن رسم کشتن دختربچگان و اصلاح قانون بردگان در جهت دادن حقوق بیشتر به آنها، را میتوان نام برد.

2.آموزه ها: در این معنا نیز، حضرت محمّد(ص) میوه های نیکویی دارند، و فقط یک مورد خیلی ساده و بسیار مهم آن، نفی پرستش غیرخدا و یکتاپرستی، میباشد. البته بر روی نیکویی سایر آموزه های اسلام نیز میتوان بحث کرد، ولی برای ما، همین یک مثال کفایت میکند.

3.اعمال: البته این معنا را نمیتوان به کار برد، زیرا تمام پیامبران از دید کتاب مقدّس گناهکار هستند، و با این معیار به خاطر داشتن میوه های بد، همگی از پیامبری برکنار خواهند بود، ولی حتی در این معنا نیز، پیامبر ما میوه های بسیار نیکویی دارند، و اعمال نیکوی فراوانی از ایشان در کتب سیره ذکر شده است، و از آن جمله: فروتنی فراوان، زندگی در حد فقیرترین مردم برای درک بهتر سختیهای آنان، مهربانی با دشمنان(البته تا جایی که حکم خدا بر مجازاتشان صادر نشده باشد)، بخشیدن زنی که به ایشان سم داده بود و بسیاری موارد دیگر، قابل بیان است.

پس حضرت محمّد(ص)، حداقل یک میوۀ نیکو دارند، و بر اساس آیه 18، از فصل هفتم انجیل متی، نمیتوانند پیامبر دروغین باشند. لذا یک مسیحی یا باید بپذیرد که حضرت محمّد(ص)، پیامبر خداست، و یا باید بپذیرد که در انجیلشان سخن اشتباهی نقل شده است، که این امر با ایمان خودشان در تضاد است.

ممکن است مسیحیان بهانه بیاورند که حضرت محمّد(ص)، آموزه های مهمی مثل تثلیث و فدا شدن مسیح برای گناهان بشر را نفی فرموده اند، لذا نمیتوانند مورد تأیید انجیل باشند. در پاسخ میگوییم: 

اوّلاً طبق آیه 18، پیامبر دروغین نمیتواند میوۀ نیکو داشته باشد، پیامبر ما میوۀ نیکو دارند، خواه تثلیث و فدا را بپذیرند و خواه رد کنند. 

ثانیاً آموزه های باطلی چون تثلیث و فدا، بدعتهایی هستند که مسیحیان ثانویه از ادیان شرک گرفته اند، و ربطی به حضرت عیسی(ع) ندارند.

چند نکته در مورد بشارتهای کتاب مقدّس به حضرت محمّد(ص)

 ۱.پیامبران بنی اسرائیل در مورد حوادث آینده مثل پادشاهی بخت النصر و کوروش و اسکندر خبر داده اند، پس خیلی عجیب خواهد بود که از ظهور اسلام که حادثه ای بس عظیمتر بود خبر نداده باشند. 

2.معمولاً وقتی پیامبری از آمدن پیامبر دیگری در آینده خبر می دهد لازم نیست که به طور خیلی دقیق به شهر بعثت و نام او و اطلاعات دقیق اشاره کند و معمولا از پیامبران پس از خود به صورت خلاصه و مفید خبر می دهند. 

۳.بشارتها معمولاً بسیار گنگ هستند، تا جایی که کسی چون یحیی نمیدانست که خودش همان ایلیای موعود است(یوحنا۱: ۲۳-۱۹) 

۴. اینکه یهودیان و مسیحیان با وجود این پیشگوییها به اسلام ایمان نمی آورند، عجیب نیست زیرا پیش از این نیز گروه بزرگی از یهودیان پیشگوییهای مربوط به حضرت مسیح(ع) را که در کتاب مقدس یهود بود نشناختند و آن حضرت ایمان نیاوردند. 

۵. از آنجا که اهل کتاب اسمها را هم ترجمه میکنند، چه بسا پیامبری اسم پیامبر اسلام را به زبان آورده باشد ولی اهل کتاب آنرا ترجمه کرده باشند! 

۶.مسیحیان ادعا می کنند بعد از مسیح(ع) هیچ پیامبری مبعوث نخواهد شد، ولی این ادعایشان با عقاید خودشان در تضاد است زیرا یکی از پیامبرانشان به نام پولس پس از به آسمان رفتن حضرت مسیح(ع) به بعثت رسید! با این حساب چگونه پیامبری بعد از مسیح(ع) مبعوث نمی شود ولی پولس بعد از او مبعوث شده است؟! 

۷.ممکن است اهل کتاب اعتراض کنند که شما وقتی کتاب مقدّس ما را تحریف شده میدانید، نمی توانید به آن استناد کنید. در پاسخ میگوییم که اوّلاً اگر ما این کتاب را تحریف شده میدانیم، شما آنرا سالم و درست میدانید پس باید به هر چه در آن آمده است، ایمان بیاورید. ثانیاً ما جهت جدال احسن، اینگونه با شما استدلال میکنیم و برای اثبات نبوّت حضرت محمّد(ص) نیازی به کتاب مقدّس شما، نداریم.